Bir devrim şarkısı Desfolhada Portuguesa
1969 yılına Madrid’e uzanıyoruz ve 15. sırada yarışan Portekiz şarkısında zaman ibremizi durduruyoruz…
Benim yeşil çam köküm
Dağlara dokunan mavi gökyüzüm.
Ey suyum ve susuzluğum
Ey toprağımın güneyindeki deniz.
Desfolhada, bir şarkı olmanın ötesinde devrimin simgelerinden olmuştu, özgürce konuşmanın yasak olduğu, birçok sanatçı, şair ve şarkıcının zulüm ve işkencenin hedefi haline geldiği, rejim karşıtı, hükümet ve diktatörlüğe karşı söylemlerde bulunanların kendini bir anda demir parmaklıkların arkasında bulduğu 1969 yılının Salazar diktatörlüğü döneminde…
Şarkının söz yazarı dilini öyle ustalıkla kullanmıştı ki, özgürlük kelimesini kullanmadan özgürlüğü işleyebilmişti şarkıda. Bir kadın vücudu, neşeyle doğan bir bebek ve ülkenin zulüm içinde olduğu imaları… Sözler güzel olduğu kadar şok ediciydi, birçok gizli mesaj içeriyordu ve bir anda devrimin simgesi oldu.
JOANA BOURGARD/ARQUIVO PÚBLICO
Ayrıca şarkı o dönemin en popüler kadın sanatçısı, Simone de Oliveira tarafından seslendiriliyordu. Dolayısıyla büyük ses getirdi.
Simone De Oliveria belki yarışmadan eli boş döndü ancak Madrid’den Lizbon’a süren on saatlik tren yolculuğu sonrasında binlerce kişi, yaşasın Portekiz sloganları ile karşılamıştı kendisini.
Madrid’de gerçekleştirilen 13.Eurovision Şarkı Yarışması’nda 16 ülke arasında, İspanya’dan 2, Belçika ve Fransa’dan aldığı birer puanla 15. olarak yarışmayı tamamlayan şarkı Portekiz dışında da bir liste başarısı gösteremedi ancak Portekiz’ in hala daha dinlenen klasikleri arasına girmeyi başardı.
Simone de Oliveria bugün Portekiz’in müzik divalarından biri sayılmakta. Sayısız şarkıya ses veren sanatçının kariyerinde de bu şarkı belki de en önemli yeri tutmakta ve sanatçı da sorulduğu zaman 69 yılından beri bu şarkıyı söylemekten sıkıldığını itiraf ediyor esprili bir tavırla.
Hakan YALÇINKAYA